Hoe gaat dit alles nu in zijn werk?

​

We komen samen in een cirkel en verbinden ons met elkaar, de plek waar de zweethut staat en de natuur waar we mogen zijn, met toestemming en onder toeziend oog van de eigenaar, de behoeder van de locatie.

We verbinden ons met het hout, de stenen, de wilgentakken waaruit de hut is opgebouwd, het vuur waar we ons aan warmen, de lucht die we inademen, het water dat we drinken en waar we ons achteraf mee reinigen en de aarde die ons koelte en ondersteuning biedt.

Vervolgens bouwen we samen de plek op en maken we ze proper: de vuurput, die elke sessie opnieuw gereinigd wordt, en het vuuraltaar, daartoe verzamelen we hout en leggen we het klaar. Daarna reinigen we de hut en het vuurpad, de weg tussen de hut en de vuurplek. Als alles in gereedheid is gebracht, beginnen we aan de stenenceremonie.

We leggen om beurt een steen neer op de nog onaangestoken vuurplek, meestal een palet met daaronder brandbaar en droog materiaal, en we geven deze stenen, elk individueel, een gebed mee.

We 'dekken' de stenen af met blokken hout waarna we het vuur aansteken. Dan is er tijd om even te rusten en te genieten van de stilte of van de natuurinstrumentenmuziek, de natuur,...

Het vuur blijft gedurende zo'n anderhalf branden om de stenen te verwarmen.

Ook dekken we ondertussen de hut, een grote wilgentenen-geraamte 'iglo', af met een drietal lagen wollen dekens zodat het aardedonker is in deze 'baar-moeder'.

We kleden ons uit, eventueel in het nabij gelegen huisje, en stappen rechtsom, met de zon mee, de hut in. Wie dat wenst, houdt zijn onderkledij aan, dit is zeker aan te raden wanneer er kinderen bij zijn, of mensen die gevoelig zijn aan teveel naakt. Zelf draag ik de laatste jaren ondergoed en een t-shirt bij het begeleiden van het ritueel. Het al dan niet naakt in de hut gaan, kan besproken worden met de groep die op dat moment deelneemt.

Eenmaal in de hut gezeten, worden de stenen met een riek door de vuurman of -vrouw binnengebracht, waarna de eigenlijke zweethutceremonie kan beginnen.

Elke ronde wordt (meestal) gewijd aan een windrichting en duurt ongeveer een kwartier. Tussen twee rondes gaat de deur van de hut even open om ze te verluchten en af te koelen.

De zweethutleider delegeert en vult elke ronde in naar eigen believen. Meestal wordt er gezongen, gebeden, gesproken,... Elke ronde opnieuw worden er weer nieuwe hete stenen binnengebracht door de vuurman of -vrouw. De zweethutleider bepaalt het aantal stenen per ronde.

Iedereen heeft op elk moment van dit ceremonieel deel het recht om uit de hut te gaan, wanneer het bijvoorbeeld te zwaar wordt. Dit wordt eerst even gemeld aan de leider.

Na vier rondes komen we de hut uit en kunnen we ons afspoelen met het water dat buiten in een bad of een douche klaarstaat.

Nadat we wat uitgerust zijn, terug op krachten zijn gekomen en iedereen er klaar voor is, eten en delen we samen ons zelf meegebracht voedsel.

Dit is in een notendop wat je kan verwachten.

Bemerking:

Eenmaal per jaar wordt een nieuwe hut gebouwd en wordt de oude ceremonieel verbrand. Wanneer dit het geval is, wordt er op voorhand melding van gemaakt. Je hebt dan de mogelijkheid om enkel de bouw van de hut mee te maken, of om daarna eventueel zelf een hut in je eigen tuin te bouwen.